Dagelijks worden we geconfronteerd met beelden van de meest mooie, aantrekkelijke, slanke mannen en vrouwen met een gebeeldhouwd lichaam.
Van tandpasta reclame tot miss-verkiezingen, van de Coca-Cola hunk tot de zelfbenoemde fitness goeroes op Instagram.
Vervolgens kijk je in de spiegel en denk je bij jezelf, ik moet er ook zo uit kunnen zien.
En natuurlijk is er helemaal niks mis mee om de beste versie van jezelf te creëren. In tegendeel zelfs!
Maar ik wil je wel graag twee dingen hierin meegeven:
Ten eerste, wees realistisch!
Als je 55 jaar bent, zal je er nooit meer uit kunnen zien als 25.
Wijsheid komt met de jaren, is het gezegde. Wat ook met de jaren komt, zijn de onomkeerbare lichamelijke verouderingen. Ongeacht wat alle crèmes, pillen en verjongingskuren ook beweren.
En als je bijvoorbeeld al 10 jaar rond de 110kg weegt, ga dan ook niet denken dat je over 3 maanden 75kg kan wegen en daarbij tegelijkertijd ook nog een strakke, mooie huid hebt met een sixpack onder je shirt.
En zeker niet als je het op een natuurlijke en gezonde manier wil doen. Dus zonder medische ingrepen en diëten waar zelf een konijn nog honger van zou krijgen.
Ten tweede (en belangrijkste), blijf jezelf!
Hiermee bedoel ik niet dat je niet mag afvallen of je grijze haren mag gaan verven. Natuurlijk mag dat.
Ik wil hiermee zeggen dat je nooit voor een ander moet veranderen, omdat een ander dat van je verlangt. Ongeacht wie die ander is. Want veranderen doe je voor jezelf en als een ander daar ook plezier van heeft, is dat voor de ander een meevaller.
Iemand kan wel willen en vinden dat je 65kg hoort te wegen, ipv 85, maar als jij je doodongelukkig voelt op het moment dat jij onder de 70kg komt, doe het dan niet!
Dit even los van eventuele medische redenen om af te vallen natuurlijk, ik heb het nu puur en alleen over esthetische redenen.
Want zodra jij alles moet laten wat jij leuk vindt in het leven, dan zal het je niet gelukkig maken.
Als je niet meer oprecht jezelf kan zijn, omdat iemand anders vindt dat jij 65kg moet wegen, als je daardoor nooit meer een wijntje kan drinken, een koekje mag eten en elke dag voor het slapen gaan nog 15x de trap op en af moet lopen (wat je ander nooit zou doen), dan heb je teveel van jezelf opgegeven en daarmee ook een groot deel van je levensvreugde.
Het draait allemaal om balans. Balans tussen alles wat leuk & lekker is en wat goed & verstandig is.
Blijf realistisch en eerlijk naar jezelf. Als je nog nooit verder hebt kunnen rennen dan die 500 meter naar de bushalte, verwacht dan niet dat je binnen een paar weken fit genoeg bent om een halve marathon te rennen.
Heb je hulp nodig om jouw balans te vinden en te ontdekken wat voor jou realistisch haalbaar is, zonder jezelf uit het oog te verliezen? Neem contact op, ik ben er om jou te helpen.